Mga Kwentong Ewan ni Intoy Boknoy

Pagdadalaga

Abala ang lahat para sa nalalapit na ika-18 kaarawan ni Ningning na nag-iisang anak ni Intoy Boknoy.

Halos mapurol ang mga kutsilyo sa kakagayat ng iba't ibang sahog para sa mga hinandang menu sa nalalapit na oras nang engrandeng kaarawaan.

Nangangalingasaw ang amoy ng bawang sa loob ng kusina,
chop-chop dito, hagis dun, pakulo dito, hango dun, tikim dito, salansan dun.


Sinisukat ni Ningning ang pulang gown na binili sa kanya ng kanyang Ina upang iterno sa sapatos at mga adornong gagamitin sa kanyang bonggang-bonggang debu.

Mamayang gabi:

Siya ang bida, siya ang reyna, ang pinakamagandang dilag sa lahat ng dalag, at tala sa paningin ng lahat.

Binuksan niya ang tukador at kinuha ang mga nakahanay na meky ap inilapag sa maliit na mesa, pagkatapos ay hinarap ang sarili sa salamin.

Matagal niyang pinagmasdan ang kanyang kaanyuan, mamasa-masa pa ang kanyang buhok na pinakikintad nang mayabong nitong paglago.

Nababalutan lamang ng tapis na malambot na tela ang kanyang makinis at maputing balat.

Labis ang kanyang paghanga sa kanyang ilong, biloy, at maririkit na mata.

Sa tuwing lumilitaw sa kanyang harapan ang kanyang diwa ay naalala niya ang kanyang ama.

Madalas niyang marinig sa mga matatanda sa labas ng bahay na kamukhang-kamukha niya raw ang kanyang erpat.

Hindi sumasang-ayon ang kanyang sikmura sa mga bulung-bulungan ng mga
mahahaderang matatanda sa kanilang lugar.

***
Tumitindi ang poot sa kanyang dibdib at inaalihan siya ng matinding alab sa buong katawan. Bumubundol sa kanyang isip ang mga araw na panlalait nito sa mga kaibigan niyang mga bagong adan.

"Palayasin mo nga 'yang mga mukhang dragon sa aking harapan," anas ng kanyang ama.

****
Kadalasan,

madalas niyang nakikitang may kasama itong iba't ibang babae na higit na mas maganda sa kanyang ina.

Matangkad, makinis ang balat, malugay ang buhok, mayaman ang dibdid at higit sa lahat ay mukhang kabilang sa alta sa ciudad.

***
Sinasalansan ang kanyang mga hinanakit sa tuwing maiisip niya ang pagtataksil ng ama.

"Kahit kailan hindi ko siya mapapatawad, wala siyang kwentang ama....
hindi ko lang maintindihan kung bakit nakakatiis ang Inay sa kanya," ang daloy ng kanyang isip.

Huminga siya ng malalim, at sinetro ang isip sa salamin.

"Ipapakita ko kay Itay na ganap na akong babae, matapang at kaya nang manindigan," sambit niya sa sarili.

***
Hindi niya napansin na iniwan niyang bukas ang pinto,
isang tahimik na paghawi sa pintuan ang gumulat sa kanya.

Siya ay nabigla at labis na nagulantang.

Blag! ang malakas na kalabog ng pintuan.

Klick! ang pagdiin sa tarangkahan.

****
Nanginginig ang buo niyang kalamnan, bumubilis ang tibok ng puso at namumutla

"Dalaga ka na ngang talaga," bulong ni Boknoy sa anak.

"Itay, bakit po?," ang pangangambang tanong niya.

"Huwag kang maingay, at magtatangkang sumigaw," paalala nito.

"Eto na ang tamang oras upang ika'y aking angkinin," dugtong niya.

Hindi makagalaw si Ningning sa kanyang upuan, nanginginig at nangangatal. Hinaplos ni Boknoy ang kanyang buhok, dahan-dahan itong bumaba sa kanyang likuran. Mas lalong tumindi ang kanyang pangamba.

"Ta-ta-tay, huwag po...huwag po!," pagmamakaawa niya.

"Huwag kang ng tumutol...alam ko ang makakabuti para sa'yo."

Bumalik sa kanyang balintataw ang mga babae ng kanyang ama.

Nagsawa na siguro ito sa kanila at siya naman at nais nitong subukan at tikman.

Tumahimik ang paligid.

Sunod-sunod ang lagapak ng mga meky ap at suklay sa sahig.

Blag! Mabilis na kumaripas ng takbo si Boknoy.

Nalilito itong naglaho sa paningin ng anak at pawis na pawis.

Naiwan si Ningning na nag-iisa, di pamalagay,
sunod-sunod ang patak ng mga luha nito, hudyat nang labis na pagsisi.

***
Tenatun-tun-tun-tun-tun-tun-tena-tun-tun-tun... Ang maingay na tugtog ng musika.

Inaantay ang pagbaba ng debutante.

Dumating na ang tamang oras nang kanyang paglalakad pababa sa hagdanan at paglagay ng korona bilang reyna nang kanyang kaarawan.

Lahat ay namangha sa kanyang meky ap at magarang ayos ng buhok.

Di magkamayaw sa pagtatanong ang mga bisita sa paligid.

"Nagpa-rebound ba yan?," usisa nila.

"Hindi naman yan lumabas ng bahay," sambot ng isang dalaga.

Nag-aabang si Boknoy sa baba ng hagdanan at marahang inalalayan ang kanyang anak.

Bumulong ito sa kanya nang...

"Salamat itay sa rebound at pag-meky ap."

"Now I Know, gatas pala ang inumin niyo hindi beer" nakangiting bulong nito.

Klick! Klick!~ sunod-sunod ang pitik ng kamera.

Itinago nila ang lihim sa loob ng silid. (_@_)