KATORSE

"Pramis...ipako mo man ang puso ko...ipaipit mo man sa mga alimango at ipasagasa sa barko. Ikaw, ikaw lang ang mamahalinl ko...maging sino ka man, maging lobo ka man, kahit katorse ka pa lang, tandaan mo lahat ng ito ay nagsimula sa puso. Dito...dito sa puso ko ay naka-photo shop ang larawan mo. Para itong blog na inaalayan ng hininga ng aking utak, facebook na lagi kang naka-broadcast, twitter na laging kang pinag-uusapan, farmville na laging tinataniman at higit sa lahat....higit sa lahat...lagi 'tong naka-online para lagi kitang makapiling sa oras nang aking paghimbing." Ang mala-alamat na panliligaw ni Bonoynoy kay Analyn na kanyang nililigawan.



Katorse pa lang si Analyn, tipikal na Filipina ang angking ganda nito, kulot ang buhok, mahaba ang bangs, singkit ang mata, makapal ang labi, matangos ang ilong, manipis ang kilay, sobra ng tatlong pulgada ang katawan nito para tawaging seksi, matambok ang pwet at bilugan ang mga binti. Anak ito ni aling Nena na kilalang magbabalot sa kanilang lugar. Nakapwesto ang tindang balot ni Analyn sa kanto ng Bayanan, malapit sa palengke ng Markville. Nakalapag ang mga tindang itlog nito sa isang di-tiklop na lamesita na iniilawan nang isang katamtamang laki na puting kandila. Sa lugar na ito ay nagbunga ang mga pambobola ni Boknonoy para mapa-ibig ang dalaga. Parati niya itong dinadalhan ng choco-choco at stick O para panatilihing sweet ang kanyang pagmamahal sa babaeng tinitibok ng kanyang bituka. Hindi nagtagal ay napa-ibig niya ang dalaga at tuluyang nahulog ang loob nito sa kanya. Lalong naging masigasig siya sa pagdalaw sa kuta ng kanilang pagmamahalan at panay tikim sa balot at penoy na tinda ng kanyang kasintahan.

TATLONG LINGGO nang hindi siya sinipot ni Boknoynoy. Nagdulot ito ng labis na pag-aalala sa dalaga, malimit siyang balisa kapag sumapit  na ang alas-nueve ng gabi, hindi siya mapakali, nalilito, nagugulumihanan, at para siyang mababaliw sa matinding pananabik na makita ang nobyo.

LUMIPAS ANG ISANG BUWAN. Hindi pa rin nagpakita ang nobyo...ni isang text, wala; ni isang tawag, wala. Iyak na lang siya nang iyak. Umiiyak sa pag-iisa, umiiyak umiiyak kay Boknoynoy, umiiyak sa ilang kaibigang nagtatanong at nahahabag. Tanging ang mga balot, penoy at chicharon ang kanyang naging kalakasan upang pahupain ang kirot ng kanyang puso. Naging madalas ang kanyang pag-iyak. Tuwing may bumibili ng kanyang tindang balot at penoy ay hindi niya mapigilan ang pagpatak nang kanyang luha na unti-unting dumudulas sa kanyang pisngi...pababa sa kanyang baba...babagsak sa lamesita at sisipsipin ito ng kahoy.

NATUWA ito nang dinalaw siya ni Boknoynoy. Bumilis ang tibok ng kanyang puso, mabilis ang naging daloy ng kanyang dugo sa kanyang mga ugat at nag-init ang temperatura ng kanyang katawan. Sa oras na iyon ay para siyang nasa alapaap sa labis na pangungulila sa kanyang minamahal.

"Boknoynoy, kamusta ka na? Bakit matagal kang hindi nagpakita?" pag-uusisa nito sa kasintahan.

"Pasensiya na...na-ospital kasi ako dahil sa kakain ko ng balot. Hindi natunaw yung mga balat na dumikit sa aking bituka. 'Yan tuloy nagasgas ito at nagdugo. Buti na lang yung sisiw ay natunaw. Akala ko nga mamatay na ako...pero buti na lang ay nadugtungan pa ang buhay ko para masabi ko sa'yo na...," ang detalyadong paliwanag nito.

"Ano yun..ha?!" ang pagtatakang tanong ni Analyn.

"Sa ora na ito ay pinuputol ko na ang ating ugnayan. Kahit kailan ay hindi na ako kakain ng tinda mong penoy at balot. At higit sa lahat hindi na kita madadalhan ng choco-choco at stick O," ang mariin na pahayag ni Boknoynoy.

Bago pa matapos nito ang kanyang sasabihin ay humagulgol na sa pag-iyak ang dating kasintahan. Matapos masabi ni Boknoynoy ang lahat-lahat ay mabilis nitong nilisan ang lugar. Araw-araw ay nakikita niya ang pagtangis ni Analyn sa harap ng Markville. Napansin nito na dalawa na ang nakatirik na kandila sa ibabaw ng lamesita. Isang matabang kandila at payat na kandila at nagpapaningning sa lugar. Hindi siya nakatiis, bumaba siya ng sasakyan, at pinuntahan si Analyn.

"EHEM...hanggang ngayon ba hindi mo pa rin ako makalimutan? Hindi mo ba matanggap na hindi na kita mahal? Hay, ano ka ba naman Analyn....mahirap bang tanggapin na hindi na kita mahal." Nakapamewang  nitong pagyayabang sa kanya.

"HOY...ang kapal naman ng mukha mo! Para sabihin ko sa'yo, kaya ako umiiyak ay dahil hanggang ngayon ay hindi mo pa rin binabayaran ang mga inutang mong penoy at balot. Natatakot ako na gulpihin ng nanay ko, kaya panay ang pag-iyak ko. O...eto yung listahan! 'Whag kang mag-alala pinabarangay na kita...penoy at balot lang pala ang habol mo. Anong tingin mo sa akin PATO! Ang dapat sa'yo nilulublob sa ITIKAN."

Ang nagliliyab na mga salitang binitiwan ni Analyn. Hindi na nakapalag si Boknoynoy nang damputin siya ng mga barangay tanod. At pilit na pinagbabayad sa kanyang utang.